Open/Close Menu Επίσημη Ιστοσελίδα

Μορμόνοι & Αγία Γραφή

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τι πιστεύουν οἱ Μορμόνοι γιά τήν Ἁγία Γραφή

Οἱ Μορμόνοι ἤ » Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερῶν» εἶναι μιά παραχριστιανική κίνηση πού ἱδρύθηκε στίς Η.Π.Α τόν 19ο αἰώνα ἀπό τόν Joseph Smith. Ἡ ἐν λόγω αἱρετική καί παραχριστιανική κίνηση παρουσιάστηκε στήν Ἑλλάδα στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1970. Στίς δημόσιες τοποθετήσεις τους καί στά διάφορα ἔντυπά τους ἀναφέρονται καί στήν Ἁγία Γραφή. Ἡ κατανοήση ὅμως καί ἡ προσέγγιση τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τούς Μορμόνους ἔχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο ἀπ’ ὅτι στόν Χριστιανισμό.

Γιά τούς Μορμόνους ἡ Ἁγία Γραφή δέν εἶναι πλήρης, ἔχει ὑποστεῖ ἀλλοιώσεις. Ἀπό αὐτή, ἰσχυρίζονται, ἔχουν ἀφαιρεθεῖ « πολλά τμήματα τά ὁποῖα εἶναι ἁπλά καί πάρα πολύ πολύτιμα. Καί ἐπίσης πολλές διαθῆκες τοῦ Κυρίου ἔχουν ἀφαιρέσει »[1]. Ἐπειδή, κατ’ αὐτούς, ἡ Ἁγ. Γραφή δέν περιέχει τό εὐαγγέλιο στό σύνολο του, συμπληρώθηκε ἀπό τίς ἀποκαλύψεις τοῦ ἱδρυτή τοῦ Μορμονισμοῦ τοῦ Ἰωσήφ Σμίθ[2], γι’ αὐτό τό «Βιβλίο τοῦ Μόρμον» ἀποτελεῖ καί αὐτό ἰσόκυρο λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐπιπλέον ἀναφέρουν ὅτι τό Βιβλίο τοῦ Μόρμον καί ὄχι ἡ Ἁγία Γραφή «περιέχει τήν πληρότητα τοῦ αἰώνιου εὐαγγελίου»[3].

Παραλείψεις καί μεταφραστικά λάθη, κατά τούς ἰσχυρι-σμούς τους πάντα, μειώνουν τήν ἀξιοπιστία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Γι’ αὐτό τό λόγο, στό ἄρθρο 8 τῶν Ἄρθρων τῆς Πίστεως τοῦ Ἰ. Σμίθ, ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ Βίβλος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐφόσον εἶναι σωστά μεταφρασμένη. Ἐπίσης στό Βιβλίο τοῦ Μόρμον χαρακτηρίζονται ὡς « ἀνόητοι» ὅσοι λέγουν ὅτι δέ χρειάζονται ἄλλη Ἁγία Γραφή[4].

Οἱ μορμονικές αὐτές θέσεις εἶναι ξεκάθαρα ἀντιχριστιανικές καί προβλη­ματικές στό σύνολό τους. Ὁ ἀπ. Παῦλος μέ σαφήνεια τονίζει ὅτι ἀκόμη καί ἐάν « ἄγγελος ἐξ’ οὐρανοῦ εὐαγγε­λίζηται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω » (Γαλ 1, 7- 9).

Εἶναι θέσεις πού ἀντιτίθενται στό πρόσωπο καί τό εὐαγγέ λιο τοῦ Χριστοῦ. Ἀπο­τελοῦν « ἑτεροδιδασκαλία » (1 Τιμ1, 3), « διδαχή ξένη » ( Ἑβρ. 13, 9) Εἶναι ἀπολύτως ἀντί­θετες μέ αὐτά πού «παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ’ ἀρχῆς αὐτόπται καί ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου» (Λουκ. 1, 2) καί « ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος » ( Β΄ Πέτρου 1,16). Ἡ χριστιανική πίστη στήν πληρότητά της παραδόθηκε «ἅπαξ » (Ἰούδα, 3) στούς χριστιανούς καθώς ὁ Μεσσίας- Χριστός ἦλθε καί μᾶς τά δίδαξε ὅλα(Ἰωαν.4, 25-26) ἤ κατά τόν Ἱ. Δαμασκηνό : « Οὐ δυνατόν οὖν τι παρά τά θειωδῶς ὑπό τῶν θείων λογίων τῆς τε Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθῆκης ἡμῖν ἐκπεφρασμένα ἤτοι εἰρημένα καί πεφανερωμένα εἰπεῖν τι περί Θεοῦ ἤ ὅλως ἐννοῆσαι » (Βλ.Ἔκδοσις Ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως 1, 2).

Ἐπιπλέον, εἶναι θέσεις πού ἔχουν ἕνα σημαντικό ἔλειμμα ἱστο-ρικῆς τεκμηρίωσης καθώς παραγνωρίζουν, ὅτι, ἤδη ἀπό τά ἀποστολικά χρόνια, ὑπάρχει ἀνύστακτη καί διαρκής φρο­ντίδα τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο νά μήν ὑπάρξει ἀλλοίωση ἤ ἀφαίρεση, ἀλλά νά μήν ὑπάρχει οὔτε καί διαστρεβλωμένη προσέγγιση ἤ ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Δευτ. 4, 2, Β΄ Πέτρου 3, 16, Ἀποκ. 22, 18 – 19).

Μέ χαρακτηριστική ἀκρίβεια τονίζει σχετικά ὁ Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Τοῦ μέν παρ’ ἡμῖν Εὐαγγελίου οὐδέν οὐδέποτε παρ’ οὐδενός ἐξεκόπη Χριστιανῶν οὐδέ μεταπεποίηται τό παράπαν. Ἀραί γάρ ἐπί τούτῳ κεῖνται φρικταί καί φρικωδέσταται καί ὁ τολμῶν ἐκκόψαι ἤ μετασκευάσαι τι τοῦ Χριστοῦ μᾶλλον αὐτός ἐκκόπτεται »(Βλ. Ἁγ. Γρηγόριου Παλαμᾶ, Ἐπιστολή πρός τήν ἑαυτοῦ Ἐκκλησίαν, 25).

Παραβλέπουν ἀκόμη τό μέ πόση εὐθύνη καί ἐπιμέ­­λεια ἡ Ἐκκλη-σία συγκρότησε τόν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Καί ἐπιπλέον, παρα-γνωρίζουν τό τεράστιο ἔργο τῆς κριτικῆς ἔκδοσης τοῦ Κειμένου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γεγονός πού ἀποδεικνύει τό συνεχές καί ἀμείωτο χρι-στιανικό ἐνδιαφέρον γιά το ἱερό κείμενο καί τήν ἀξιοπιστία του. Νά ὑπενθυμίσουμε ἐν προκειμένω καί τήν ἀντίστοιχη ἐργασία τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας μέ τό τεράστιο ἔργο τῶν Ἑξαπλῶν τοῦ Ὠριγένους ἀλλά καί τίς κριτικές ἐργασίες τῶν Ἡσύχιου καί Λουκιανοῦ.

Καί μέ τίς θέσεις αὐτές τῶν Μορμόνων γιά τήν Ἁγία Γραφή, ὅπως καί μέ ἄλλες πολλές ριζικά ἀντίθετες στό χριστιανισμό σ’ ἄλλα θέματα πίστεως, τίθεται τό ἐρώτημα, ἐάν καί σέ πιό βαθμό οἱ Μορμόνοι ἔχουν σχέση ὄντως μέ τόν Χριστιανισμό. Πολλοί εἰδικοί ὑποστηρίζουν ἤδη, ὅτι οἱ Μορμόνοι οὐσιαστικά ἀποτελοῦν μία νέα θρησκεία μέ συγκρητιστικά στοιχεῖα[5].

[1]. Βλ. Βιβλίο τοῦ Μόρμον, Νεφί Α΄13: 26-29, 40.

[2]. Βλ. Βιβλίο τοῦ Μόρμον,Νεφί Β΄, 29: 3-10. Πρβλ. Joseph Fielding Smith, Doctrines of Salvation, Vol 3, Salt Lake City 1958, σσ. 190 -191. Bruce R. McConkie, Mormon Doctrine, Salt Lake City 19792, σ. 99.

[3]. Βλ. Διδαχή & Διαθῆκες, 27:5. Βλ. καί R. Hauth. Kleiner Sekten- Katechismus, Wup-pertal 20047, σσ. 48-49.

[4]. Βλ. Βιβλίο τοῦ Μόρμον, Νεφί Β΄, 29: 6.

[5]. Βλ. ἀναλυτικά W. Thiede, Die «Heiligen der Letzte Tage» Christen jenseits der Christenheit, EZW Texte 161/ 2001, σσ. 2-5.

© Ι. Ν. Αγ. Θεράποντος Ζωγράφου - Powered by Eshoped

Ακολουθήστε μας: