Η Εκκλησία της Τελευταίας Διαθήκης
Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Μία Ρωσική σέκτα
Ἡ πτώση τοῦ Κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος στή Ρωσία καί ὁ ἄνεμος ἐλευθερίας ὁ ὁποῖος φύσηξε, ἀποτέλεσε τήν ἀφορμή γιά τήν εἰσβολή ποικίλων αἱρετικῶν και παραθρησκευτικῶν κινήσεων, πού θεώρησαν τήν Ρωσία, ὅπως καί τίς ἄλλες χῶρες τοῦ πρώην σιδηροῦν παραπετάσματος, ὡς « ἱεραποστολικό» ἀγρό γιά νά διαδώσουν τίς πλάνες τους.
Ταυτοχρόνως ὅμως μέ τήν ποικιλόμορφη καί συστηματική προσηλυτιστική δραστηριότητα τῶν ἐξωτερικῶν κινήσεων στή Ρωσία δημιουργήθηκε μία αὐτόχθονη σέκτα πού εἶναι γνωστή ὡς « Ἐκκλησία τῆς Τελευταίας Διαθήκης ».
Ι) Ὁ Ἱδρυτής τῆς Σέκτας. Ἱδρυτής τῆς σέκτας « Ἐκκλησία τῆς Τελευταίας Διαθήκης », εἶναι ὁ Ρῶσος Σεργέϋ Τορόπ (Sergei Anatolijewitsch Torop) πρώην ἀστυνομικός στό ἐπάγγελμα καί δάσκαλος τοῦ φωτός τώρα γιά τούς ὀπαδούς του. Ὁ Σεργέϋ Τορόπ γεννήθηκε στίς 14-1-1961 στήν περιφέρεια Krasnodar. Εἶναι ἔγγαμος καί ἔχει πέντε παιδιά. Τό 1991 ὁ Σεργέϋ Τορόπ, ἀφοῦ ἄφησε γένια, μαλλιά καί ἄρχισε νά φοράει λευκά ρούχα, ἰσχυρίστηκε ὅτι εἶναι ὁ ἐπανερχόμενος Χριστός μέ τό ὄνομα Βησσαρίωνας καί ὡς τέτοιος πιστεύεται, θεωρεῖται καί τιμᾶται ἀπό τούς ὀπαδούς του. Τόν ἰσχυ- ρισμό ὅτι εἶναι ὁ ἐπανερχόμενος Χριστός τόν διατυπώνει δημοσίως, ὄχι μόνο στίς ὁμιλίες του ἀλλά καί σέ συνεντεύξεις τύπου πού ἔχει κατά καιρούς δώσει. Μέ ἀφορμή τό νέο του ὄνομα οἱ ὀπαδοί του ὀνομάζονται και « Βησσαριονίστες»
ΙΙ) Οἱ διδασκαλίες τῆς σέκτας: Τό πιστεύω τοῦ Βησσαρίωνα συνοψίζεται σ’ ἕνα βιβλίο του τό ὁποῖο ὀνομάζεται «Τελευταία Διαθή-κη». Οἱ διδασκαλίες του ἀποτελοῦν σύνθεση θεοσοφικῶν, χριστια-νικῶν, ἰσλαμικῶν, ἰοϋδαικῶν καί βουδιστικῶν στοιχείων. Σύνοψη τῶν διδασκαλιῶν του ἀποτελοῦν οἱ 61 ἐντολές του πού δῆθεν τοῦ ἀπο- κάλυψε ὁ Θεός.
ΙΙΙ) Ἡ σύγχρονη παρουσία τῆς σέκτας: Ἡ σέκτα κατάφερε τή δεκαετία τοῦ 1990 χρησιμοποιώντας τό νέο νομικό πλαίσιο πού δια- μορφώνονταν τότε στή Ρωσία νά αὐτοπροσδιοριστεῖ ὡς μή κερδοσκοπική οἰκολογικοῦ χαρακτήρα ὀργάνωση. Τό κέντρο τῆς σέκτας βρίσκεται στήν Petropavlovka στήν περιφέρεια Krasnojarker τῆς Σιβηρίας. Ἀπό τό 1999 καταγράφεται ἐπίσημα στίς θρησκευτικές κοινότητες τῆς Ρωσίας.
Ἐκεῖ ὁ Βησαρίωνας ἔχει δημιουργήσει μιά οἰκολογική – «πνευ- ματική» κοινότητα, ἕνα ἐπιμέρους σύνολο μικρῶν οἰκισμῶν, πού τήν χαρακτηρίζει ὡς οἰκολογικό παράδεισο καί τήν ὀνομάζει « Ἡλιακή Πόλη » ἤ «Νέα Ἰερουσαλήμ». Σέ κεντρική θέση τῆς ἐν λόγω κοινότητας ὑπάρχει ἕνας πάσσαλος τοτέμ μέ ἔκδηλο τόν συγκρη- τιστικό χαρακτήρα καθώς ἔχει πάνω του σκαλισμένα θρησκευτικά σύμβολα τῶν θρησκειῶν ἐκ τῶν ὁποίων ἔχει ἀντλήσει στοιχεῖα ὁ Βησσαρίων καί ἔχει δομήσει τό δικό του σύστημα.
Στήν κοινότητα αὐτή διαβιοῦν μαζί μέ τόν Βησσαρίωνα ἀρκετές ἑκατοντάδες ὀπαδῶν του πού ἔχουν ἀναπτύξει ἕναν τρόπο κοινωνικῆς ὀργάνωσης καί συμβίωσης σύμφωνο με τά πιστεύω τοῦ ἱδρυτή τῆς σέκτας. Ἡ ἐγκατάσταση στήν κοινότητα προϋποθέτει τήν πώληση τῶν περιουσιακῶν στοιχείων τοῦ μέλους καί τήν καταβολή τοῦ χρηματικοῦ ποσοῦ στήν κοινότητα τοῦ Βησσαρίωνα, ὡς ἀπόδειξη τῆς ἀφοσίωσης τους στόν ψευδομεσσία καί ἔμπρακτη ἀπόδειξη συνεισ- φρορᾶς του στήν ἐπέκταση τῶν δραστηριοτήτων τῆς σέκτας.
Τά σπίτια στήν κοινότητα εἶναι κτισμένα ἀπό ξύλο, ἐνῶ τό μο- ναδικό πού εἶναι κτισμένο μέ τοῦβλα εἶναι τό δικό του. Στήν κοινό- τητα ἀπαγορεύεται ἡ βρώση κρέατος, τό κάπνισμα καί τό ἀλκοόλ. Πολλοί ἐπίσης ἀπό τούς ὀπαδούς του δέν τρῶνε ψάρια, αὐγά καί γαλα -κτοκομικά. Ἡ κυριότερη γιορτή τῆς κοινότητας εἶναι ἡ 18η Αὐ- γούστου, ἡ ὁποία ἔχει συμβολικό χαρακτήρα καί ἑορτάζεται τό γε- γονός, ὅτι τήν 18- 8 -1991 ὁ Βησσαρίωνας κήρυξε γιά πρώτη φορά.
Τά μέλη τῆς σέκτας μαζί μέ τίς ἄλλες δραστηριότητες ἔχουν κτίσει καί ἕνα σχολεῖο γιά μικρά παιδιά, τό ὁποῖο ἀφ’ ἑνός δέν ἔχει τύχει κρατικῆς ἀναγνώρισης, ἀφ’ ἑτέρου ὁ δάσκαλος τοῦ σχολείου ἔχει ἐκπαιδευθεῖ σύμφωνα μέ τό σύστημα τῶν λεγομένων σχολείων Waldorf πού ἀνήκουν στό ἐκπαιδευτικό πρόγραμμα τοῦ ἀποκρυφι-στικοῦ συστήματος τῆς Ἀνθρωποσοφίας.
Στή σέκτα ἔχουν προσηλυτιστεῖ ὀπαδοί ἀπό διάφορες ἐθνικό-τητες ὅπως, Ρῶσοι, Οὐκρανοί, Τάταροι, Λευκορώσοι, Λετονοί και μερικοί Γερμανοί. Ἡ στάση τοῦ Βησσαρίωνα ἀπένταντι στήν Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐξαιρετικά ἀρνητική.
[*] Γιά τήν σύνταξη τοῦ παρόντος ἄρθρου βασιστήκαμε στήν κάτωθι βιβλιογραφία: α)Vissarion, στό Berliner Dialog 28 (2005), σ. 26, β) A. Fincke – M. Pöhlmann, Kompass Sekten und religiöse Weltanschauungen. Ein Lexikon, Gütersloh 2004, σ. 221, γ) J. Buch – Ph. Jusin, Sonnenstadt in Sibirien, στό G2W. Ökumenisches Forum für Glaube, Religion und Gesellschaft in Osten und West, 5(2007), σσ. 24 – 27.
