Αποκρυφισμός & Αγία Γραφή
Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Αποκρυφιστικά φαινόμενα και Αγία Γραφή
Σέ μία ἐποχή πρωτοφανοῦς πνευματικῆς σύγχυσης ὅπως εἶναι ἡ δική μας καί μάλιστα κάτω ἀπό τήν διαβρωτική ἐπίδρα- ση τῶν ἀντιχριστανικῶν ἀντιλήψεων τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς»(Νew Age) πληθώρα ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων (π.χ. μαγεία, μαντεία, πνευματισμός, channeling, ἐπικοινωνίες μέ ἀγγέλους κ. ἄ), διαφημίζονται μέ τή χρήση ἑνός ἐξαιρετικά ἑλκυστικοῦ λεξιλόγιου, ἄλλοτε ὡς τρόποι και μορφές μιᾶς δῆ -θεν ἐναλλακτικῆς καί ἀντισυμβατικῆς θρησκευτικότητας καί ἄλλοτε ὡς πρόσκληση στήν ἀναζήτηση νέων μορφῶν πνευμα -τικῶν ἐμπειριῶν.
Ἡ παρουσία βεβαίως τέτοιων φαινομένων δέν μαρτυρεῖ ται γιά πρώτη φορά στά χρόνια μας. Συνοδεύει τό ἀνθρώπινο γένος σ’ ὅλη τήν ἐπί γῆς ἱστορική διαδρομή του καί ἀπο τελεῖ μιά ἀπό τίς πλέον ἀρρωστημένες, ἐπικίνδυνες καί σκοτεινές ἐνασχόλησεις τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου.
Σ’ ἀντίθεση, λοιπόν, μέ τήν προσπάθεια πού καταβάλ- λεται σήμερα ἀπό πλῆθος νεοεποχίτικων ἀποχρώσεων περιο- δικῶν, βιβλίων, διαδυκτιακῶν τόπων, ταινιῶν κ.ἄ, πού διαφη- μίζουν τέτοια φαινόμενα καί δυστυχῶς ὲπιδροῦν καί παρασύ -ρουν καί ἀστήρικτους χριστιανούς, ἡ Ἁγ. Γραφή μᾶς παρου -σιάζει τίς σωστές διαστάσεις αὐτῶν τῶν φαινομένων καθώς ἀποτελεῖ τόν ἀσφαλή ὁδηγό γιά κάθε χριστιανό.
Στήν Ἁγία Γραφή μιά πληθώρα ἀποκρυφιστικῶν φαινο -μένων καί πρακτικῶν(μαγεία, μαντεία, πνευματισμό, οἰονο- σκωπία. κ.ἄ) χαρακτηρίζονται ὡς «βδέλυγμα» (Δευτ. 18, 10-12), καί «μίασμα» (Λευιτ.19, 31). Ἐναντίον αὐτῶν ἐκφράζεται ἡ ἀπό- λυτη ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ (Β΄ Παραλ. 33,6) μέ τήν ταυτόχρονη ἐπισήμανση, ὅτι οἱ λατρευτές τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά ἔχουν τήν παρα μικρή σχέση μέ κάθε εἴδους ἀποκρυφιστικές πρακτικές.
Στό Δ΄ Βασ. 17, 17 ἡ ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ ἐκφράζεται ἀκό- μα πιό παραστατικά καθώς ἀναφέρεται ὅτι διάφορες ἀποκρυ- φιστικές πρακτικές ἀνήκουν στά γεγονότα ἐκεῖνα πού ὄχι μόνο ἀποτελοῦσαν ἔμπρακτη ἀπείθεια πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί συνετέλεσαν ὥστε ἡ παιδευτική πρόνοια τοῦ Θεοῦ νά παραχωρήσει τήν αἰχμαλωσία τοῦ Βόρειου Βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τούς Ἀσσυρίους.
Στόν προφήτη μάλιστα Ἰεζεκιήλ, στό κεφ. 13, ἐπισημαίνε- ται, ὅτι οἱ ἀποκρυφιστικές πρακτικές ἐξοικειώνουν τούς ἀνθρώ- πους μέ τήν ἀσέβεια καί χαρακτηρίζονται ὡς παγίδες πού καθι -στοῦν τούς ἀνθρώπους «θηράματα» ἀπωλείας.
Στά ἴδια πλαίσια ἀποκρυφιστικές πρακτικές πού σχετί- ζονται μέ τήν πρόγνωση τοῦ μέλλοντος, χαρακτηρίζονται ὡς «ψευδεῖς», «ἀνώφελες», » παραπλανητικές», «χίμαιρες «πού καλ- λιεργούν μάταιες ἐλπίδες(Ἱερ.14, 14, Σοφ.Σειράχ 34, 1-6).
Ἀλλά καί στήν Καινή Διαθήκη βλέπουμε, ὅτι στά χρόνια τοῦ πρώτου ἱστορικοῦ βηματισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἅγιοι Ἀπό- στολοι συνάντησαν στό δρόμο τους τέτοια φαινόμενα (Πραξ.8, 9-13. 13,6-12. 16, 16-19. 19,18-19) τά ὁποῖα δέν μποροῦσαν, φυσικά, νά ἀνακόψουν τή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁλοκληρώνοντας τήν μικρή αὐτή ἀναφορά μας θεωροῦ- με χρήσιμο, νά ὑπενθυμίσουμε, ὅτι ὁ χριστιανός τήν ἱερή στιγ -μή τοῦ ἁγίου Βαπτίσματός του ὁμολόγησε, ὅτι ἀποτάσσεται εἶναι κάθε τι, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἔκφραση ψευδοῦς, δαιμονικῆς λα- τρείας καί κάθε τί τό ὁποῖο τόν σχετίζει μέ τόν ἀλλοτριωμένο καί ἄνευ Χριστοῦ μεταπτωτικό κόσμο.
Σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή, κάθε ἐνασχόληση μέ ἀπο- κρυφιστικές πρακτικές καί φαινόμενα εἶναι, δυστυχῶς, μιά μορφή συνειδητῆς ἄρνησης τῆς κατά Χριστόν ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καί ἐπιστροφή σέ πρακτικές πού θεωροῦνται , ὄχι πρόσκληση στήν ἀναζήτηση νέων μορφῶν πνευματικῶν ἐμπει- ριῶν, ἀλλά «βδέλυγμα» (Δευτ.18, 10-12).
